Alle lieve volgers,

Na vijf dagen zijn we weer terug in de bewoonde wereld. Het verblijf in Langa was bij gastgezinnen in plaats van in een hostel of in een buurthuis en zoals jullie je wel in kunnen denken was er nergens WiFi. Inmiddels zijn we sinds gisterenavond weer gesetteled in onze Never @ Home Hostel in Kaapstad, dus is het tijd voor een update.

Toen we maandag al vroeg werden afgezet bij Langa High School moesten we afscheid nemen van de rest van de groep die naar Kensington gingen en moesten we al gelijk door naar het zwembad, waar de volgende groep kids op ons stonden te wachten. Gelukkig waren we nu met een grotere groep studenten en hadden we de mogelijkheid om de kids wat meer op te splitsen: starters (watergewenning), beginners (leren zwemmen) en de gevorderden (zwemslagen aanleren). Ik heb die dag de tijd genomen om hier en daar wat fotootjes te knippen en de nieuwe studenten wegwijs te maken in het zwemmen. Samen met Yinthe waren wij nu de enige twee projectleden van Langa en dus ook de enigen met ervaring met het zwemmen. Ook deze week is het weer één groot succes geweest, zoals jullie terug kunnen zien in de mooie foto’s die er zijn genomen.

Nu ons project écht van start ging, was het tijd om de handen uit de mouwen te gaan steken bij Langa High. Er is tegenwoordig heel veel sprake van gangstarism, dus aan ons de taak om de faciliteiten zodanig (proberen) te verbeteren zodat jongeren een vaste plek hebben om te komen sporten. Deze week zouden wij gaan starten met het soccer pitch, oftewel van nieuw gekocht staal twee voetbaldoelen maken, vier grote gaten graven om ze in te zetten en om cement erin te gooien zodat ze niet worden gejat. Worden gejat? Zo’n groot voetbaldoel? Jawel, alles kan hier in Afrika.. Dus ook het jatten van een voetbaldoel ;). Ik moet wel eerlijk zijn en tijdens ons verblijf hier in Langa hebben we kennis gemaakt met een nieuw contactpersoon namens LEAF, namelijk Sidwall. Laat ik het zo zeggen, deze man had een groot plan in zijn hoofd dat lichtelijk (lees: ENORM) afweek van het plan dat wij vooraf met Barbara hadden gecommuniceerd en daarbij vond hij dat vrouwen van mindere waarden waren. Het heeft even geduurd voordat deze twee verschillende plannen samen konden worden gevoegd en er ook echt handen uit de mouwen konden worden gestoken. De vrouwen gingen de gaten graven, maar volgens hem konden ze dat niet... Ik schoot bijna "perongeluk" uit met mijn schep. We waren hier om hard te werken, óók de vrouwen. Inmiddels kunnen we wel zeggen dat de twee doelen af zijn en klaar zijn om de grond ingestoken te worden en de kids weer aan de slag kunnen. Qua organisatie en logistiek zou ik menig Sportkunde Urban docenten nog eens versteld kunnen laten staan (@Don, wordt vervolgd).

Dan natuurlijk nog onze “homestay”, want hoe is zo’n verblijf nou mij bevallen? Toen bekend werd dat ik voor drie weken naar Zuid-Afrika zou gaan, hebben zo ongeveer al mijn vrienden en familieleden me uitgelachen. “Lisan?! Die overleeft dat nooit!” Nou, ik kan jullie gelukkig vertellen dat ik de week heb overleefd, haha. ;) Esther, Yinthe & ik werden met zijn drietjes ondergebracht bij Mabel. Onze geweldige lieve mama die de hele week super voor ons heeft gezorgd. Elke ochtend stond het vers gebakken brood voor ons klaar met scrambled eggs en in de avond werden we flink verwend met haar Afrikaanse kookkunsten. En als we ’s avonds nog even met zijn allen wat wilden drinken in het lokale barretje om de hoek, bracht en haalde ze ons ook altijd. Aangezien ze twee huisjes bezat, waarbij een huisje compleet was ingericht met twee slaapkamers en twee badkamers, hadden we een persoonlijke bodyguard die ons de 50 meter naar haar andere huisje begeleidde als we wat wilden eten. Was het hier dan echt zo gevaarlijk? Ja en nee. Er zijn hier genoeg jongetjes van 13 jaar die al twee mensen hebben vermoord en onze grote vriend Sidwall gaat altijd met zijn auto omdat hij anders bang is om neergestoken te worden. Maar zolang je een local naast je hebt staan is het altijd prima. Over zulke dingen moet je niet teveel nadenken.

De buurvrouw van de homestay waar onze mannen verbleven wilde ons graag een tour geven door Langa zelf. Binnen no-time liep ik ineens door een “straatje” van zo’n sloppenwijk, waar de kippen voor me neus werden geslacht en waar de schapenkoppen werden gebraden. Vervolgens werden ze opengesneden en wel voor me neus gehouden. Of dat ik er misschien eentje wilde kopen….
Meteen werd ik overspoeld door een tiental kokhals neigingen. Geloof mij maar, op dat moment voel je je nog beroerder dan de ochtend na een goed avondje stappen waarbij je net te diep in het glaasje hebt gekeken. We werden overigens super hartelijk ontvangen hoor, door alle mensen in die zogenaamde sloppenwijk straatjes. Typisch voorbeeld weer van vooroordelen hebben, die uiteindelijk niet altijd waar blijken te zijn. Wat je hier allemaal ziet, is iets wat je ook echt moet zien. Door het alleen te vertellen is de impact nog lang niet zo groot als dat je ook echt door zo’n “straatje” loopt.

De donderdagavond hebben wij drietjes lekker doorgebracht met onze lieve mama. De volgende ochtend moesten we nog naar onze laatste zwemles en moesten we dus ook alweer afscheid nemen van elkaar. Daarom hadden we besloten om mama (zo noem je jouw gastvrouw in deze cultuur) mee uit eten te gaan nemen naar een plaatselijk restaurantje en tevens een vriendin van haar. Plotseling zaten we aan tafel met Engelsen, Duitsers, Afrikanen en Amerikanen. Zoals zij zo mooi zeggen “this is not a restaurant, but a home. And if you are home, you eat all together. So that’s why we only have one table.” Tijdens het eten was er een plaatselijk bandje dat met typisch Afrikaanse muziekinstrumenten de sfeer erin hield. Aan het eind van de avond hebben we met zijn allen nog gezellig muziek staan maken en staan dansen. Deelden we in Nederland ook maar zoveel liefde met elkaar, ongeacht in wat voor wijk/buurt je woont en ongeacht wie er ook over de vloer komen.

Vrijdagochtend werden we wakker met een natte slaapzak, want raar maar waar, in Zuid-Afrika viel het met bakken uit de hemel. Het had al in 4 jaar tijd niet zo hard geregend... De zwemlessen vervielen en ook de sportactiviteiten en het plaatsen van het cement. Nog even wat uurtjes spenderen in het koude hutje van onze mama en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Met heel veel liefde in mijn hart van mijn lieve mama Mabel hebben we nu lekker weekend. Eventjes ruimte om wat adem te halen, wat helemaal niet verkeerd is na zo’n vermoeiende en ook zeker stroeve eerste week. Zometeen vertrekken we naar Kaap de Goede Hoop en morgen komt On Top Of The World Part II bij de Tafelberg. Mijn Afrikaanse hart wordt alleen maar groter en groter en ik ben ontzettend benieuwd naar de week in LifeZone Soccer (Kensington)!

Veel liefs vanuit Kaapstad!
PS: foto's volgen!