Beste volgers, sponsoren, vrienden, familie en kennissen,

Inmiddels zijn we alweer twee dagen thuis van ons grote avontuur. Zondagochtend om half elf stonden we weer op Nederlandse bodem. Vanuit school hebben we twee dagen de tijd gehad om even bij te komen en alles te laten bezinken. Vandaag komen we weer met zijn allen bijeen om nog eens terug te blikken op dit grote avontuur. Voor mij ook een momentje om nog een laatste reisverslag te schrijven over de laatste paar dagen.

De donderdag stond in het teken van de laatste dag van het Holiday Camp voor alle kinders uit Kensington en omgeving. Ook deze ochtend hebben we een aantal nieuwe dingen geïntroduceerd, zoals Twister en Acrogym. De Afrikaanse coaches daarentegen kwamen bijvoorbeeld met Cricket, wat voor ons als Nederlanders totaal onbekend is. Alle coaches van LifeZone waren altijd ontzettend leergierig, ze pikten de Teaching Games heel goed op en ze kwamen ook altijd met hele goede aanpassingen en suggesties. Ze stonden open voor nieuwe ideeën en wilden heel graag ook kennis maken met nieuwe sporten, waaronder handbal. Lichtelijk improviseren, aangezien het formaat van de bal eigenlijk altijd wel gelijk was aan die van een korfbal of van een volleybal.. ;) Maar dat was ook weer zo typerend aan Afrika, roeien met de riemen die je hebt. Vanuit mijn eigen handbalvereniging Targos Bevo HC had ik nog een aantal oude wedstrijdtenues meegekregen om ze in Zuid-Afrika achter te laten. De energie die de Afrikaanse coaches hadden en hun leergierigheid liet mij niet lang nadenken, deze tenuetjes waren hier op hun plek en konden voor mooie sportactiviteiten worden ingezet.

Aan het eind van de middag zijn we verder gegaan met het bouwen. De volgende ochtend stond het grote voetbaltoernooi gepland tussen teams U12, U16 en U19 van Kensington en Langa. Er is wegens de omstandigheden in Langa last-minute besloten om het toernooi te verplaatsen naar Kensington, dus er moesten behoorlijk wat voorbereidingen nog getroffen worden. Denk hierbij aan velden inrichten, toernooi schema opstellen, personeelsplanning... Hé, dacht iedereen. Dat klinkt als iets voor een Sportkunde Urban student. Laten we die nou net bij ons hebben... Zo gezegd, zo gedaan. Ik sloot aan bij het kleine organisatiegroepje om mee te denken en het toernooi vorm te geven. Kortom een onwijs vermoeiende dag, dus besloten we wat stoom af te blazen in de avond. Tussen de coaches van LifeZone zaten drie jongens van onze leeftijd: Serge, Marcelino en Brandon. We besloten ze mee te vragen tijdens onze groupsbinding avond en dit bleek één groot succes. Samen hapjes en drankjes en daarna afsluiten in een aantal clubs van Kaapstad. Voor deze avond heb ik geen woorden, zó ontzettend gaaf!

Na wat korte uurtjes van slaap was het dan toch echt vrijdag en moesten we ons gaan focussen op het sporttoernooi. Vanuit de groep en de coaches kwam de vraag of ik coach Kyle wilde ondersteunen bij het toernooi en daar ben ik dan ook met heel veel plezier mee akkoord gegaan. Ook flexibel zijn was hier weer heel belangrijk, want het speelrooster veranderde om de 5 minuten. Soms waren er maar 3 teams, dan 5, had je eenmaal een schema, kwamen er nog 2 twee teams bij. Onze groep studenten speelde mee met de poule van U19 en de vermoeidheid van de afgelopen drie weken was heel goed zichtbaar. Uiteindelijk ben ik toch naar de groep gestapt en heb ze verteld dat die kids nog áltijd onze nummer 1 zijn op zo'n dag en we niet van een goede organisatie af kunnen wijken. Gelukkig heeft de gehele groep het super opgepakt en hebben we een fantastisch toernooi gedraaid. Aan het eind van de dag werden mooie prijzen uitgereikt en vanuit de kindertjes, mijn studiegenootjes en de LifeZone coaches heb ik veel waardering gekregen voor mijn organisatie van die dag. Een flinke opsteker na zo'n 3 weken!

Dan zijn jullie vast benieuwd hoe de laatste avond eraan toe is gegaan, want je moet het natuurlijk wel goed afsluiten! Nou dat ging dus zo.. De studentengroep uit Langa ging terug met de bus en mijn groepje in Kensington lag om 21:00 uur al op een oor, haha. Het afscheid in die middag van alle coaches viel voor mij in ieder geval heel erg zwaar. In een hele korte tijd kun je een hele speciale band met alle mensen daar opbouwen. We leren van elkaar, delen elkaars levensverhalen, creëeren samen mooie momenten.. En dan is het toch ineens weer tijd om naar huis te gaan. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Maar het hoort erbij. Toen we zaterdagochtend dan ook wakker werden, had ik eigenlijk maar één gedachte en dat was "Zet mij maar op het vliegtuig". Onze lieve, lieve mama had een super uitgebreide lunch voor ons gemaakt. Ook daar moesten we weer afscheid nemen en dat deed ik dan ook in het T-shirt wat ze mij als afscheidscadeautje had meegegeven. We namen de bus naar Waterfront en zijn daarna nog op de boot gestapt naar Robben Island. Het was indrukwekkend, maar om heel eerlijk te zijn zat mijn hart en mijn gedachte nog bij alle mensen in Kensington.

Zondagochtend om half elf zetten we dan onze eerste stappen op de Nederlandse bodem na 3 weken. Daarover kan ik eigenlijk heel kort zijn; de drie weken zijn écht te kort. We hebben ontzettend veel mooie dingen gedaan en er waren ook nog genoeg mooie dingen die we konden doen. Het was heel fijn om iedereen weer te zien in Nederland, mijn lieve papa en mama stonden me op te wachten en waren stiekem toch wel weer heel blij dat ik veilig terug was in ons kikkerlandje.

Dit grote avontuur is iets waar ik onzettend van heb genoten en ontzettend veel van heb geleerd. Het blijft moeilijk om alles een beetje te verwerken, want je zet één stap uit het vliegveld en je bent weer terug in het normale leven. Je praat met iedereen bij en je rolt zo weer in het gewone leven, alsof die 3 weken maar 3 dagen waren. Alles gaat hier verder, en zij blijven daar achter. But still, the best thing about memories, is making them.